For rushes of the film: Abbasstreet, Haifa
https://www.youtube.com/playlist?list=PLfdjAvDmc2ySvhXnxxGA-_bIn2IG2YCoq
https://www.youtube.com/playlist?list=PLfdjAvDmc2ySvhXnxxGA-_bIn2IG2YCoq
For rushes of the film: Abbasstreet, Haifa
https://www.youtube.com/playlist?list=PLfdjAvDmc2ySvhXnxxGA-_bIn2IG2YCoq
0 Comments
I am scared. I am so so scared. Of F*** ing everything up. All the promises I gave. All the trust I received. But then again - which promises did I made? Well, D. trusts in me. In a way. Mam does not trust me. She supports, but trust ? een film over de straat waar ik geboren
en groot geworden ben en waar mijn moeder nog steeds leeft. Ze is nu 83. Heel bijzondere straat. Het is is één van de weinige echt gemengde straten in Israël, waarin Arabieren, moslims en christenen, en Joden naast elkaar wonen, deur naast deur, maar niet echt samen. Ook veel joden die de Holocaust hebben meegemaakt zijn in de jaren 50-60 in die straat joden zijn komen wonen. Sommige joden zijn ingetrokken in huizen die gevluchte Palestijnen in '48 achtergelaten hebben. Eigenlijk de joden die na de holocaust naar IL kwamen waren ook een soort out cast; want in het begin werden ze gezien als "gewillige domme slachtoffers", eigen schuld,, schaamte. Dus - een straat met heleboel lagen door elkaar. en nu raakt de straat vergrijsd; er zijn bijna geen joden meer. Ook het verhaal van mij en een jeugd vriendin van me. Ze woonden een huis verder weg. Ik ben uit Israel vertrokken toen ik 21 was; sociaal was het toen een not done. Ze heeft 3 kinderen, alle 3 in het leger gezeten. De twee jongens in de oorlog gevochten, PTSS opgelopen. Ik heb mijn twee zoons, ondanks de verplichting hiertoe, niet geregistreerd als Israëlische staatsburgers. |
Abbasstreet
|